Kahraman ölünce
Kalın ama
duman kıvamında bir kalınlık.
Karanlık ama
her bir noktayı ayrı ayrı
tek tek kendi içinden aydınlatan bir karanlık.
Bırakın metinler de, karakterler gibi,
işçiler de, roman kahramanları gibi
kendi adlarına konuşsunlar.
Onların konuşmaları değil
Konuşmaları 'olay'.
Kahraman ölünce.
Kahraman ölünce.
Başı yok, sonu yok.
Hizaya sokmaya gerek yok
Sadece dinlemek için
Herkes sussun !
Herkes sussun diyen en başta.
Herkes sussun diyen en başta.
Herkes
H
.
H
.
Sonra sessizce sofraya oturuyorlar.
Oturdukları anda, kahraman değiller artık.
'Gerçek' onlar hikayeleriyle.
Oturdukça konuşuyorlar,
Konuştukça öldürüyorlar kendilerini.
Öldürdükçe gerçeğe karışıyorlar.
Onlar gerçeğe gerçek onlara,
Oturdukça konuşuyorlar,
Konuştukça öldürüyorlar kendilerini.
Öldürdükçe gerçeğe karışıyorlar.
Onlar gerçeğe gerçek onlara,
Dinledikçe sen hepsine.
Sonra hepsi tekrar birbirine.
Sonra hepsi tekrar birbirine.
Başka bir şey değilsin o an.
Hiç bir şey başka bir şey değil o an.
Kahraman ölünce.
Şekli olmayan böyle şekilleniyor,
Şekilsizliğini bozmadan.
Başı sonu olmayan böyle hizaya giriyor,
Önünü ardını bulmadan.
Kahraman ölünce.
Kahraman öldü.
Hiç bir şey başka bir şey değil o an.
Kahraman ölünce.
Şekli olmayan böyle şekilleniyor,
Şekilsizliğini bozmadan.
Başı sonu olmayan böyle hizaya giriyor,
Önünü ardını bulmadan.
Kahraman ölünce.
Başı yok, sonu yok,
hizaya sokmaya gerek yok
Sadece dinlemek için,
Herkes sussun !
Herkes sussun diyen en başta.
Herkes sussun diyen en başta.
Herkes
H
.H
Kahraman öldü.
0 comments:
Enregistrer un commentaire