François Burgat- Siyasal İslamı Anlamak- Kitap

Kısa Notlar sayfa: 255

Gilles Kepel ve Oliver Roy her zaman benden daha çok medatize edildiler. Bunun biri iyi, diğeri ise kötü iki nedeni var: Onlar benden daha çok yayın yaptılar ki bunu büyük bir saygıyla karşılıyorum. Diğer sebep -ki bu biraz daha az iyi- bu iki araştırmacının islamcı fenomenleri açıklarken, Fransa'nın  'politik olarak doğru'suna benim açıklamalarımdan daha yakın fikirler üretmeleridir. 

Fransız medyasında ve siyasiler arasında, Filistin-İsrail meselesinin bu denli tektaraflı olarak ele alınmasının, Fransa'da yaşayan yurttaşların içindeki kızgınlığı arttırabileceğinin, mesele ile hiç bir ilgisi olmadığını nasıl söyelebiliriz?

Ben, Kepel gibi programlanmış okumalarla araştırmama başlamadım. Sahadaki aktörlerle konuşarak girdim meseleye.  Aramızdaki fark metot farkıdır. Kepel'in analist olarak incelediği sosyolojik nesne ile doğrudan bağı yok! 

Oliver Roy ise, uzak Afgan kapısından girmiş meseleye Arap dünyasını çok az ve çok yanlış biliyor ! Sosyolojik anlamda ve dil olarak eksik. Analitik çıkmaz sokaklarla dolu dolayısıyla tespitleri. Roy'un çalışmalarına çok sempati ile baktım başta. 'Afganistan'da islamcılık modernitenin, kültürel olarak yeniden ele alınması sahiplenilmesidir' şeklinde yaptığı açıklayı çok aydınlatıcı bulmuştum. İlginçtir ben bunu açıkladıktan sonra Roy buna çok nadiren başvurdu. Uzun zaman pek çok yorumumuz birbirine yakındı. 

Ancak, Roy'un, önce Siyasal İslam'ın İflası tezinden, sonra Arap Baharları yorumlarından ve son olarak ve artık iyice belirgin şekilde cihatçı fenomene yaklaşımı sonrasında,  fikirlerimiz çok net olarak birbirinden ayrıldı.